ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΣΥΧΡΟΝΗ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ

Μπορεί να αλλάξει η κατάσταση στον τομέα της διαφήμισης και των Media, μέσα στο υπάρχον νομοθετικό περιβάλλον;

Γιατί η διαφημιστική επένδυση των μεγάλων ή μικρομεσαίων διαφημιζόμενων πρέπει (ντε και καλά) να είναι σταθερή και επίμονη -παρά την κρίση- όταν το περιβάλλον λειτουργίας των ΜΜΕ μοιάζει σαν κινούμενη άμμος; 

Γιατί περιμένουμε από τα media shops να επενδύσουν ακέραια διαφημιστικά budgets όταν το νομοθετικό περιβάλλον είναι εχθρικό (βλέπε απειλή Eιδικού Φόρου Τηλεόρασης), η αγορά των ΜΜΕ υπερχρεωμένη (βλέπε ρεπορτάζ για το δανεισμό των Μέσων), ενώ ουδείς μιντιάρχης τιμωρείται όταν βάζει μια ωραία ημέρα «λουκέτο», αφήνοντας με ανοικτό το στόμα διαφημιστικές και τους πελάτες τους που προκατέβαλαν ενδεχομένως ή τέλος πάντων επένδυσαν στα προϊόντα του;
Γιατί μιλάμε για επισφάλειες μόνο στην περίπτωση των «φεσιών» των διαφημιζομένων και δεν λέμε λέξη για τα φέσια των Μέσων; Πώς είναι δυνατόν να ζητεί κανείς, να απαιτεί από τη διαφημιστική αγορά αλλά κυρίως τους διαφημιζόμενους να κλείνουν ετήσια «πακέτα» και προγράμματα, όταν τα ίδια τα Μέσα δεν επιδεικνύουν την απαραίτητη σοβαρότητα και κυρίως όταν η Πολιτεία συμπεριφέρεται άλλοτε με τη μέθοδο του τυχαίου και άλλοτε σκοπίμως, θεωρώντας προφανώς ότι σε κάτι συμφέρει αυτή η αστάθεια σε μια αγορά που πλήττεται τόσο άμεσα από τη δραματική πτώση της κατανάλωσης, την ανεργία, τη μείωση των μισθών και τελικά την οικονομική κρίση; 
Και εξηγούμαστε. Οι άδειες των τηλεοπτικών σταθμών δεν έχουν δοθεί επί 24 συναπτά έτη. Ας μην αναζητήσουμε το χρώμα των αιτίων (γαλάζια, πράσινα, αφήστε που είναι μέσα και κόκκινα και κυρίως ροζ). Επίσης σε καμία περίπτωση δεν είναι ακριβής και συνεπής η πλήρης μετάβαση των καναλιών στην ψηφιακή εποχή, μια και η χώρα μας επικαλούμενη τη σφοδρή οικονομική κρίση που βιώνει- ζήτησε και πήρε αναβολή για την ψηφιακή της ολοκλήρωση για το 2015. Εν τω μεταξύ η Τουρκία, η οποία έχει στο εθνικό της DNA την επίθεση, τον ανταγωνισμό και εν μέρει και τον επεκτατισμό ετοιμάζεται για την ψηφιακή της εκπομπή, που ας μη γελιόμαστε θα στηρίζεται στα προπαγανδιστικά στοιχεία, επεκτείνοντας το σήμα και στις ακριτικές περιοχές της Ελλάδας (Μυτιλήνη, Έβρος, Θράκη, Χίος, Σάμος και φυσικά Κύπρος).
Λέμε επίσης και ξαναλέμε ότι το ραδιόφωνο είναι ο «πτωχός συγγενής» των Μέσων και ότι έχει χάσει το 40% των διαφημιστικών του εσόδων την τριετία. Πώς να μην τα έχει χάσει; Όταν ο ένας μετά τον άλλον οι ραδιοφωνικοί σταθμοί βάζουν «λουκέτα», αλλάζουν κατά το δοκούν προφίλ, όταν αφήνουν απλήρωτους τους εργαζομένους για να νεκρώσουν το πιο ζωντανό Μέσον για μια μεγάλη κατηγορία πολιτών  τους οδηγούς-, όταν συμβαίνουν όλα αυτά τι να σου κάνει το διαφημιστικό πακέτο μακράς διαρκείας, ο χορηγός - «σωτήρας» εκπομπών και το product placement που υποστηρίζεται διά των πλέον διάσημων χειλέων του εκδοτικού κατεστημένου; 
Πρόσφατα πέρασε μια τροπολογία από τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Απόστολο Κακλαμάνη για την παράδοση των ραδιοφωνικών σταθμών που έχουν οικονομικά προβλήματα στα χέρια των εργαζομένων τους. Και μετά ήρθε η αμφισβήτηση. «Υπάρχει πρόβλημα εδώ» παραδέχθηκε ο πρόεδρος του ΕΣΡ Ιωάννης Λασκαρίδης στην τροπολογία του Α. Κακλαμάνη για τη διαχείριση ραδιοφωνικών σταθμών που δεν καταβάλουν μισθούς στους εργαζόμενους.
Κι αυτό γιατί η τροπολογία ορίζει πως την άδεια τη δίνει ο υπουργός, ενώ σύμφωνα με τη νομοθεσία την αρμοδιότητα αυτή την έχει το ΕΣΡ, ανεξάρτητη διοικητική αρχή κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα. Mάλλον κάπου έχουμε χάσει τον δρόμο…
*** Από τις Επισημάνσεις του adbusiness (τεύχος 821) 


ΠΗΓΗ:ADVERTISING.GR